Krzyż – żelazne krzyże stanowią zwieńczenie drewnianych krzyży przydrożnych – częstego elementu polskiego krajobrazu. Z reguły były kute przez wiejskich kowali i charakteryzowały się, w zależności od regionu, dość zróżnicowaną formą. Widoczny na zdjęciu krzyż został zaopatrzony w półksiężyc, co w symbolice oznacza zwycięstwo chrześcijaństwa nad pogaństwem. Wychodzące z ramion promienie oznaczają słońce – w dawnej kulturze słowiańskiej krzyże były z nim utożsamiane. Dawniej krzyże stawiano często na rozstajach dróg, które, jako miejsca graniczne, kojarzone z siłami nieczystymi starano się „oswajać”. Bywały one również wyrazem konkretnych intencji fundatorów. W terenie można też spotkać tzw. karawaki – krzyże morowe o dwóch poprzeczkach równiej długości, mające w założeniu oddalać widmo epidemii.